نوشته اصلی توسط
saeedirani
سلام
به شدت اعتماد به نفس پایینی دارم بشدت...یعنی جهت گیری فکری مستقلی ندارم...
گواه این مدعا هم اینه که معمولا دیگران رو از خودم بهتر و بالاتر میبینم...
قضاوت دیگران و نحوه ی تفکر دیگرانه که زندگیمو ساخته...
اصلا نمیدونم نسبت به چه چیزی احساس خوبی دارم نسبت به چیزی احساس بد...
دیگرانو درک نمیکنم...مفاهیمی چون شادی غم لذت برام معنایی ندارن...بشدت سردرگمم...اصلا نمیدونم چی درسته و چیکار باید بکنم...
دارم رنج میکشم و این احساس که خودم باعثش شدم زندگی رو بر من سخت تر میکنه...
نمیدونم چرا میرم دانشگاه نمیدونم چرا ادمای اطرافمو درک نمیکنم و دلیل خیلی دیگه از کارامو نمیدونم...
همیشه احساس حقارت داشتم در روابط اجتماعیم...
سالهاس که دارم روی خودم کار میکنم و این تغییر بشدت برای من سخت بوده...
تو مسیریم که حس میکنم خیلی نزدیکم به اون کسی که دوس دارم باشم...
به نقطه ای رسیدم که به این نتیجه رسیدم که باید comfort zone خودمو ترک کنم...
و اینم میدونم این کار کار ساده ای نیست...
سر دوراهی ای قرار گرفتم که سرنوشتمو تعیین میکنه ...من میخوام از شهرم برم و مسیری رو که میدونم درسته رو طی کنم...
اما کار ساده ای نیست...واقعا کار ساده ای نیست...
نظر شما چیه?بنظرتون من چیکار کنم?